Van Roel Seidell!
Maand: maart 2016
het verlaten bejaardentehuis
Een maand geleden vertrokken de bewoners van het woonzorgcentrum (zo heet een bejaardentehuis tegenwoordig) naar een gloednieuw zorgcomplex. Ze namen hun huisraad mee, maar er bleef ook een en ander achter: een kunstbloemstuk in de vensterbank, een geborduurd koolmeesje, de kapotte stoel. Best ontroerend. Zak niet teveel weg in mistroostigheid want weet dat de vergeten waardevolle eigendommen allemaal weer teruggebracht zijn naar de eigenaren. Put ook nog wat hoop uit de tekst op de sticker op de scootmobiel: willen is kunnen. Prettige dag verder!
Foto’s: Jet Westbroek
bummer weet ook geen raad, deel 2
BUMMER krijgt bakken vragen van lezers die ergens mee zitten. We doen ons best je te helpen, ook al is dat soms moeilijk. Zit je ergens over te piekeren en kom je er niet uit, schroom niet en laat het ons weten via info@bummermagazine.nl. Hier alvast een greep uit de brieven die we gisteren binnenkregen.
Beste Bummer,
3 maanden geleden ben ik bevallen van een gezonde zoon. Het was een hele opluchting dat hij niets mankeerde, maar er is wel iets waar ik een ietsiepietsie minder blij mee ben. Dat heeft te maken met hoe mijn baby er uitziet. Hij heeft een best groot voorhoofd, een beetje scheve maar grote neus en een teruggetrokken kin. Het is een heel lief rustig ventje maar elke keer als ik naar hem kijk huiver ik een beetje. Ik heb hem de laatste (koude) weken als we gingen wandelen een bivakmutsje aangedaan. Nu is mijn vraag: op welke leeftijd kan je eigenlijk beginnen met cosmetische chirurgie?
Afzender: een anonieme moeder
Heel goed dat u deze vraag stelt. Met cosmetische chirurgie beginnen de meeste mensen te laat! Hoe later u een operatie overweegt, hoe meer de lelijkheid door de tand des tijd in het gezicht gekerfd staat en hoe moeilijker het dus wordt om de boel nog enigszins aanlokkelijk te boetseren. Aarzel niet; maak direct een afspraak voor uw baby bij een plastisch chirurg. Het zal de band tussen hem en u alleen maar bevorderen en ook op het kinderdagverblijf zal hij profijt hebben van zijn volmaakte gezichtje. Wat zal hij vertroeteld worden! Iedereen heeft recht op een wolk van een baby en elke baby heeft recht op perfectie. Geef hem die kans.
Hallo Bummer,
Ik voel me niet echt blij op feestdagen. De meeste mensen hebben er altijd wel zin in, dan verheugen ze zich bijvoorbeeld op lekker eten of gezellig samen zijn, maar mij kan dat eigenlijk niet zoveel schelen. In eieren zoeken ben ik niet zo goed, ik ben niet koningsgezind en allergisch voor naaldbomen, dus tja, wat moet je dan nog? Ook op mijn verjaardag of die van mijn vriendin voel ik me alsof het, pak ‘m beet, dinsdag is.
Hoe word ik vrolijker op feestdagen?
Groet van Ted
Je bent niet normaal, Ted. Normale mensen vinden feestdagen geweldig. Het zijn de hoogtepunten van het jaar dat voor de rest bestaat uit een monotone reeks van werken, boodschappen doen, eten, drinken en slapen. Neem nou Kerstmis: Weken puzzelen op het menu, daarna lekker veel kerstboodschappen doen in gezellig volle supermarkten. Tijdens de kerstdagen hele dagen kokkerellen terwijl je over verschillende merken borrelnootjes praat met mensen die je normaal nooit uitgenodigd zou hebben (familie). Je werkt veel vet vreemd voedsel naar binnen en drinkt tot je scheel ziet. Dat is toch het einde? Nu vergeten we nog dat je in die periode overal de beste muziek hoort die er is: kerstliedjes!
Als je hier niet van kan genieten, ben je echt heel raar, Ted. Bel morgen maar snel met de dichtstbijzijnde GGZ en dring aan op een grondig geestelijk onderzoek. Sterkte!
Beste Bummer,
Ik wil zoveel en doe zo weinig.
Help.
Afzender: M te A
Veel willen en weinig doen? Het lijkt Bummer fantastisch, M te A! Veel mensen willen juist helemaal niks en moeten heel veel. Dan heb jij het zo slecht toch nog niet? Hoe heerlijk is het om lekker in je luie stoel te zitten, voeten op de poef, en te denken: ‘Goh, ik wil best even de ramen lappen’. En dan gewoon blijven zitten! Kind, wat een genot! En daarbij: je bent enorm vooruitstrevend bezig. Helemaal zen. Er wordt al veel te veel gedaan.
Maar mocht je tóch van al dat willen af willen, maak dan eens een lijstje van alle dingen die je wilt. Denk goed na en schrijf alles op, neem daar gerust een paar dagen de tijd voor. Als je zeker weet dat je alles hebt opgeschreven, streep dan elke dag iets door. Meer dingen mag ook. Tot alles is doorgestreept. Daarna wil je niks meer en ben je van je probleem verlost. Je kunt wat gaan doen. Of niet.
Lees ook Bummer weet ook geen raad, deel 1
Tekst: Iris Wolf en Jet Westbroek
een grote liefde en een geliefde grote onderbroek
Karin vond de een maar verloor de ander…
Het is midden in de nacht, 02:34 en ik lig naast mijn kersverse lief in het donker te staren. Na jarenlang zonder was hij er ineens. Zoals dat kan gaan op een moment dat je het niet meer verwacht. Een paar weken zijn we nu verder, het begint al ergens op te lijken. Ik heb zelfs zijn moeder al ontmoet.
En nu lig ik hier, in zijn bed, in zijn huis. De slaapkamer ruikt stoffig. Hij slaapt met de ramen dicht en toch is het koud. Er klinkt een diepe snurkachtige ademhaling uit zijn keel. Hij ligt diagonaal over het hele bed met zijn hoofd op mijn kussen. Ik durf me niet zo goed te bewegen, bang om hem wakker te maken. Ik heb te weinig dekbed voor mezelf en ik moet plassen. De kamer is te donker om zonder slag of stoot de weg naar het toilet te vinden.
Jarenlang sliep ik elke nacht onder een grote berg zware dekens in een herenpyjama met een kruik bij mijn voeten en mijn oude knuffelbeestje binnen handbereik. Natuurlijk schaamde ik me daarvoor, met volwassenheid of seksualiteit had het niks te maken. Comfort en veiligheid waren blijkbaar een groot goed. Ik droeg grote comfortabele onderbroeken van het huismerk van Vroom & Dreesman.
Gister liep ik de stad in met het ernstige besef dat er iets moest veranderen. Weemoedig keek ik naar de gesloten deuren van de V&D. Het einde van een tijdperk gaat schoksgewijs gepaard met veranderingen op meerdere fronten. Even later vond ik mezelf terug op de lingerieafdeling van een andere winkel. Ik kocht een satijnen niemendalletje met kant. Het voelde alsof ik in het buitenland was en ik een taal moest spreken die ik niet verstond.
En nu lig ik ijskoud te worden, naakt, met alleen mijn satijnen onderbroekje aan. Het woord onderbroekje geeft me taalrillingen. Een verkleinwoord in combinatie met seksualiteit voelt toch een beetje als pedofilie. Hoewel ik heus wel weet dat ‘grote onderbroek’ ook verre van sexy is.
Enfin, hij zag het niet eens. We hadden teveel gedronken en hij viel meteen in slaap.
Het is nu 03:01 en ik moet nu ook een scheet laten. Dat is iets wat ik al weken niet meer doe. Af en toe probeer ik op het toilet met mijn oren dicht heel voorzichtig en gedoseerd lucht te persen. Als er dan toch geluid uitkomt krijg ik een rood hoofd terwijl niemand me ziet. Om mezelf een vrijbrief te geven zei ik hem dat hij best scheten mocht laten. Anders zou hij geconditioneerd raken op zijn darmkrampen en buikpijn automatisch gaan associëren met mij en de liefde. Sindsdien laat hij mij vol trots aan zijn vinger trekken en laat hij de ene koddige wind na de andere. Triomfantelijk zegt hij dan: ‘Nu jij!’. Maar er komt niets. Misschien komt het door die aflevering van Sex & The City waarbij Carrie een scheetje laat in bed bij Mr. Big. Ze hebben daarna wekenlang geen seks. Wie jaren rom- en sitcoms kijkt, heeft een vertekend beeld van de werkelijkheid.
De digitale cijfers zweven in de nacht. 03:23. Naast darmkrampen en een volle blaas begin ik nu ook jeuk te krijgen aan mijn bikinilijn. Jarenlang worstelde ik met de keuze of ik wel of niet moest scheren. Na het lezen van How to be a Woman van Caitlin Moran was ik overtuigd van niet. Zoals zij liefdevol schreef over het wassen van je schaamhaar met cremespoeling zodat het daarna heerlijk zacht en aaibaar was, zo zou het moeten zijn. Toch raakte ik met de komst van de liefde in lichte paniek en hanteerde het mes. Nu heb ik in plaats van een zachte vacht een parcours van rode jeukende bultjes. Eigenlijk voel ik me verre van sexy.
04:00. Over een paar uur gaat de wekker. Ik ben hondsmoe en nog steeds klaarwakker. Mijn make-up heb ik halfslachtig verwijderd met een beetje bodymilk en een puntje van een handdoek.
Mijn watjes en reinigingsmelk zijn niet hier. Bovendien vind ik het nog steeds lastig als hij me helemaal zonder make-up ziet. Dan voel ik me nog naakter. Mijn oogleden beginnen rood te worden. Zal ik stiekem wat make-up bijwerken voor hij wakker wordt? Misschien ook even mijn tanden poetsen want door die alcohol heb ik een dood vogeltje in mijn mond. Of valt het teveel op als ik ineens van de badkamer kom met een geur van tandpasta?
Zometeen gaan we ontbijten. Hij maakt dan heel lief verse koffie voor me en een geroosterde boterham met kaas. Eigenlijk eet ik altijd yoghurt met fruit en noten. Koffie toch liever met opgeklopte melk maar er is hier geen melk. Zwarte koffie is niet echt bevorderlijk voor die ingehouden scheten. Of juist wel.
Ik zit dus zometeen aan de ontbijttafel als een naakt rillend roze aardvarkentje met bultjes in een satijnen niemendalletje me heel ongemakkelijk te voelen. Of eigenlijk verliefd. Me heel verliefd te voelen.